Trądzik - objawy, przyczyny, leczenie. Rodzaje trądziku.

Trądzik

fot. mahmoud99725

Trądzik pospolity tzw. trądzik młodzieńczy (Acne vulgaris) jest najczęstszą chorobą skóry wieku młodzieńczego, dotyczy bowiem 60 - 80% młodzieży w okresie dojrzewania (między 12 a 20 rokiem życia). Szczyt zapadalności na trądzik u dziewcząt przypada między 14 a 17 rokiem życia, u chłopców zaś ma to miejsce nieco później. Przebieg trądziku jest zazwyczaj ostrzejszy u mężczyzn niż u kobiet (85% chorych przechodzi łagodną postać trądziku, pozostałe 15% niestety dotyka postać ciężka). Nierzadko zdarza się także, że stan chorobowy może się utrzymywać do 30 r życia, a nawet dłużej. Trądzik pospolity związany jest oczywiście z łojotokiem, a także z powstawaniem w okolicach łojotokowych zaskórników (otwartych i zamkniętych), grudek, krostek i cyst. Trądzik pospolity zwykle daje silny odczyn zapalny, zaś nacieki zapalne często pozostawiają przebarwienia pozapalne i/lub małe blizny zazwyczaj o zanikowym charakterze. W przypadku trądziku najlepsze rezultaty przynosi ścisła i dobra współpraca pomiędzy kosmetologiem/ kosmetyczką, a lekarzem dermatologiem.

Trądzik pospolity - przyczyny

Aronia. Sok z aronii - właściwości.

Aronia

Aronia czarnoowocowa (Aronia Melanocarpa) to owocodajny krzew odkryty około 300 lat temu we wschodnich rejonach Ameryki Północnej (ojczyzna aronii - tam do dziś rośnie w stanie dzikim wykazując ogromne właściwości przystosowawcze) - teren obecnej Kanady i USA. Do Europy sprowadzona została w pierwszej połowie XIX jako okaz do rosyjskich ogrodów botanicznych. W ostatnich kilkudziesięciu latach aronia jest przedmiotem licznych badań naukowych poświęconych jej właściwościom leczniczym - dotyczą one głównie jej przydatności w walce  z nowotworami oraz chorobami układu krążenia. Aronia jest łatwo dostępna w Polsce, ponieważ jesteśmy jednym z większych producentów tego owocu.

Aronia - uprawa

Aronia należy do roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), jest więc dość blisko spokrewniona z jabłkiem i gruszką, ale najbliższa jest jej jarzębina. Aronia nie jest wymagająca w uprawie, mało istotny jest rodzaj gleby na jakiej rośnie (rośnie nawet na ubogich glebach - klasy od IV do VI, kamienistych zboczach, torfowiskach - preferuje glebę kwaśną, oczywiście najlepiej rośnie na glebach żyznych). Aronia jest rośliną światłolubną, dlatego miejsce do jej uprawy powinno być słoneczne lub w półcieniu. Roślina jest świetnie wpasowana w nasz klimat - jest bardzo odporna nawet na wysokie mrozy (- 35 do nawet -40 C).

Utrata włosów - łysienie. Rodzaje łysienia. Wypadanie włosów a łysienie.

Wypadanie włosów

Wypadanie od 60 do 100 włosów z głowy na dobę jest normą i odpowiada liczbie włosów, które znajdowały się przez okres od 2 do 4 miesięcy w fazie spoczynku - telogen - i po tym czasie wypadają. Wypadanie włosów ma też charakter fizjologiczny w różnych fazach życia - za taki stan odpowiedzialne są hormony, bo to właśnie one sterują wzrostem włosów (głównie androgeny, które mogą powodować także łysienie u kobiet). Pierwszym z takich momentów jest wypadanie włosów u noworodków, obserwujemy wówczas przejście pod wpływem hormonów wszystkich włosów z fazy anagen w fazę katagen. Wypadanie włosów u noworodków ma miejsce po około 6 do 8 tygodniach po urodzeniu, obserwujemy całkowite wyłysienie, po czym powoli asynchroniczny cykl włosowy normalizuje się (włosy odrastają). Drugim takim fizjologicznym momentem jest starcze wypadanie włosów (u osób w podeszłym wieku). W ramach prawidłowego przebiegającego procesu starzenia włosy stają się cieńsze i stopniowo maleje też ilość mieszków włosowych. Tego rodzaju wypadanie włosów u kobiet jest mniej widoczne niż u mężczyzn, włosy stają się wraz z wiekiem coraz cieńsze i rzadsze (bardzo rzadko powstają miejsca całkowicie pozbawione włosów), niestety leczenie tej przypadłości jest niemożliwe.

Łysienie czyli nadmierne wypadanie włosów

Łysienie jest najczęstszym problemem klinicznym, który jest spowodowany większą niż fizjologiczną (60 do 100 na dobę) utratą włosów tzn. powyżej 100 włosów na dobę. Łysienie powstaje wówczas, gdy dochodzi do zaburzenia równowagi pomiędzy wypadaniem a odrostem włosów. Łysienie może być też efektem uwarunkowań genetycznych.

Przyczyny utraty włosów:

Granat. Wszystko co chcesz wiedzieć o granacie.

Jeśli jeszcze nie próbowałaś granatu i soczystego soku z niego, to jest to wspaniała okazja aby właśnie to zrobić. Granat jest nie tylko bardzo dobry w smaku (unikalny smak), ale ma też wiele korzystnych właściwości zdrowotnych. Jeśli do tej pory nic nie wiedziałaś o nim, to po tym artykule będziesz wiedziała wszystko: jak obrać granat, jak wycisnąć z niego sok, jak rozpoznać dojrzały granat, jak jeść granat, do jakich potraw dodać granat oraz jakie ma pozytywne właściwości dla zdrowia i urody.

Sok z granatu

Olej kokosowy - właściwości i zastosowanie. Jak stosować olej kokosowy?

fot. Phu Thinh Co

Jeszcze kilkanaście lat temu olej kokosowy znajdował się na czarnej liście tłuszczów niekorzystnych dla zdrowia. Dlaczego? Ze względu na wysoką zawartość nasyconych kwasów tłuszczowych. Jednak dopiero dokładniejsze badania nad olejem kokosowym i zawartych w nim tłuszczach (okazało się, że nie są to typowe długołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które powodują tycie i wzrost cholesterolu jak powszechnie sądzono) spowodowały, że olej ten został nazwany "najzdrowszym olejem świata". Olej kokosowy dzięki licznym właściwościom zdrowotnym i pielęgnacyjnym znalazł szerokie zastosowanie zarówno w kuchni jak i kosmetyce.

Olej kokosowy

Ałun - naturalny kryształowy lek i kosmetyk.

Ałun

Ałun jest minerałem występującym naturalnie w przyrodzie (dwunastowodny siarczan potasowo- glinowy). Ałun powstaje w wyniku zachodzenia procesów wulkanicznych. Występuje on w postaci żył wśród skał łupkowych m.in. we Włoszech, USA, Azji, Australii, Hiszpanii, Grecji, Francji. W Polsce można się na niego natknąć w okolicach Sandomierza, Międzyzdrojów oraz na Dolnym Śląsku. Zastosowanie ałunu w kosmetyce jest znane już od czasów starożytnych. Pierwsze wzmianki o zastosowaniu ałunu jako środka neutralizującego nieprzyjemny zapach pochodzą już ze starożytnego Egiptu i Chin.

fot. David Fant

Ałun - jak wygląda?

Ałun występuje naturalnie w postaci kryształków. Jest kruchy, szklisty i prześwitujący. Ałun może mieć barwę białą, szarą lub żółtawą. Jest bezzapachowy. Ałun dobrze rozpuszcza się w wodzie.

Ałun - właściwości i działanie

Odporność - pojęcia związane z odpornością.

Niektóre pojęcia, których używa się w kontekście odporności nie są zbyt popularne czy powszechnie znane. W związku z tym postaram się je trochę przybliżyć i wyjaśnić.

Antygen

Antygen to cząsteczka, która może być swoiście rozpoznawana przez elementy układu odporności nabytej, czyli przez limfocyty T lub B oraz obie. Cząsteczki przeciwciał nie wiążą się z całym czynnikiem zakaźnym lecz z jednym z wielu antygenów (częścią antygenu zwaną epitopem) występujących na jego powierzchni (przeciwciała są swoiste raczej dla epitopów niż dla całej cząsteczki). Limfocyty B rozpoznają antygeny znajdujące się bezpośrednio na powierzchni patogenu, natomiast limfocyty T rozpoznają antygeny prezentowane przez komórki gospodarza, które uprzednio zostały zakażone (limfocyty T rozpoznają antygen z zarażonych komórek). Prezentacja już niewielkiego fragmentu np. wirusa na komórce gospodarza powoduje natychmiastowe rozpoznanie przez limfocyty T.

Autoimmunizacja

Jak wzmocnić odporność? Sposoby na wzmocnienie odporności.

Jedni chorują częściej, a inni praktycznie wcale. Czemu tak jest? Za skłonności do infekcji odpowiada głównie nasz układ immunologiczny. Jeśli jest silny i działa sprawnie to cieszymy się dobrym zdrowiem, jeśli natomiast jest on zbyt słaby to po prostu nie radzi sobie z odpieraniem ataków drobnoustrojów na organizm czego konsekwencją jest częsta zapadalność na różnego rodzaju infekcje i choroby. Innym wskaźnikiem słabej odporności jest też cięższy niż normalnie przebieg chorób i infekcji.

Jak wzmocnić odporność? 

Aby mieć mocny organizm (niepodatny na choroby) należy systematycznie wzmacniać odporność. Nie ma jednego skutecznego sposobu na wzmocnienie odporności w związku z tym najlepiej jest stosować wielokierunkowe działania. Jednym z najważniejszych elementów decydującym o naszej odporności wydaje się nasz styl życia, na który składają się: racjonalne odżywianie, właściwa aktywność fizyczna, odpoczynek i zdrowy sen, umiejętne radzenie sobie ze stresem lub unikanie go. Oczywiście są także związki roślinne czy inne naturalne substancje, które stymulują i wzmacniają naszą odporność. W okresach kiedy jesteśmy bardziej narażeni na zachorowania (jako profilaktykę), można stosować czynną immunizację sztuczną organizmu - przy użyciu suplementów diety czy stosując szczepionki.

Sposoby na wzmocnienie odporności

Odporność swoista (nabyta).

Jeśli patogenom uda się wniknąć do ustroju, a pierwsza linia obrony czyli makrofagi i neutrofile zawiodą (fagocytoza nie okaże się wystarczająco skuteczna), to musi wtedy zostać włączona druga linia obrony, która skierowana jest już przeciwko konkretnemu czynnikowi chorobotwórczemu. Nasz system odpornościowy potrafi świetnie rozróżnić własne antygeny od obcych i oczywiście działając prawidłowo reaguje tylko na te obce antygeny (jeśli reaguje na swoje mamy do czynienia z chorobami autoimmunologicznymi).

Odporność nabyta (swoista)

Odporność nabyta jest wysoce swoista dla danego patogenu, pamięta czynnik zakaźny. Dwie główne cechy, które charakteryzują ten rodzaj odporności to "swoistość" i "pamięć". Układ odpornościowy odpowiada więc efektywnie na drugie i każde kolejne zetknięcie się z wirusem. Komórki które działają w tym typie odporności to limfocyty T, limfocyty B oraz przeciwciała. Limfocyty zaliczane są do leukocytów, działają selektywnie rozpoznając specyficzny dla danego patogenu antygen (substancja znajdująca się na powierzchni patogenu, najczęściej białko ale niekoniecznie). Potrafią on rozpoznać patogen zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz komórek gospodarza (płyny tkankowe, krew).

Aby zadziałała odporność nabyta konieczny jest wcześniejszy kontakt z patogen i wytworzenie pamięci immunologicznej o nim. Odporność ta powstaje w ciągu całego życia. Jest ona cechą typowo osobniczą, uzyskaną w czasie życia płodowego (od 3 miesiąca - maksimum przeciwciał od matki przed porodem) lub po urodzeniu.

Odporność swoista (nabyta) rodzaje:

Odporność nieswoista (wrodzona), naturalna.

Na odporność organizmu składa się wiele mechanizmów wśród nich warto dokładniej przyjrzeć się odporności wrodzonej i odporności nabytej. Należy pamiętać, że obydwa te rodzaje odporności współpracują ze sobą i wzajemnie się uzupełniają. Nie wystarczająca ochroną przed chorobami jest sama odporność wrodzona czy nabyta - obydwie muszą działać sprawnie i skutecznie ze sobą współgrać.

Rola odporności nieswoistej

Rola odporności wrodzonej polega na:
- niedopuszczeniu do wniknięcia patogenu do organizmu;
jeśli to się nie uda i patogen wniknie do ustroju to:
- zadaniem odporności nieswoistej (komórek żernych) jest natychmiastowe unieszkodliwienie i zlikwidowanie patogenu, zanim zdąży poczynić w organizmie szkody.

Odporność wrodzona (nieswoista)

Odporność.

Często słyszymy o tym, że ktoś ma świetną odporność, ktoś inny zaś ciągle choruje więc ma niską odporność. Zewsząd zalewają nas reklamy produktów, których zadaniem jest podwyższenie odporności. Ale czym właściwie jest ta odporność, na czym polega działanie układu immunologicznego i jak dbać u układ odpornościowy aby cieszyć się dobrym zdrowiem o tym będą posty poświęcone odporności.

Czym jest odporność?

Odporność to zbiór wszystkich mechanizmów biorących udział w wytworzeniu odpowiedzi odpornościowej. Oznacza ona zdolność zarówno do czynnej jak i do biernej ochrony organizmu przed patogenami. Badaniem odporności zajmuje się nauka o nazwie immunologia. O tym czy chorujemy lub jesteśmy odporni na choroby decyduje siła organizmu (układu immunologicznego) polegająca na wytworzeniu systemu zdolnego do rozpoznania jak i unieczynniania obcych dla ustroju patogenów.

Układ odpornościowy

Pojecie to jest dość szerokie. Układ ten obejmuje zarówno bariery zewnętrzne: skóra i błony śluzowe, ale także: śledzionę, grasicę czy węzły chłonne, no i oczywiście komórki (limfocyty, neutrofile, komórki żerne), przeciwciała oraz związki chemiczne np. cytokiny. Wszystkie wyżej wymienione współpracują ze sobą tworząc mechanizmy obronne chroniące organizm przed patogenami.

Sposoby działania układu immunologicznego

Układ immunologiczny chroni organizm przed patogenami wykorzystując 3 linie obrony.

Apiterapia - leczenie miodem i nie tylko.

Apiterapia jest jedną z najstarszych naturalnych metod leczniczych i kosmetycznych. Znana jest od kilku tysięcy lat. Apiterapia to głównie leczenie przy pomocy miodu i innych produktów pszczelarskich (m.in. mleczko pszczele, pyłek kwiatowy, propolis). Stosowanie produktów pszczelarskich daje bardzo wiele korzyści, jednak przed zastosowaniem należy wykluczyć alergię na tego typu produkty (czasami zdarza się, że np. pyłki kwiatowe czy propolis podane doustnie u danej osoby są tolerowane, natomiast zastosowanie kosmetyków z ich zawartością uczula).

Pszczoła miodna

Nie sposób pisać o apiterapii bez kilku informacji na temat pszczoły miodnej, która tak naprawdę dostarcza nam (produkuje) produktów stosowanych w leczeniu i kosmetyce. Na początek kilka ciekawostek:

- pszczoły zbierają pyłek kwiatowy i nektar, które są ich pożywieniem, w ten sposób zapylając rośliny owadopylne, zbieranie nektaru odbywa się najczęściej w godzinach od 10 do 13 oraz około godziny 15 ej;

- po odwiedzeniu kwiatów przez pszczołę na jej owłosieniu bywa od kilku do kilkudziesięciu tysięcy pyłków, a dwa odnóża zawierają od 3 do 4 mln ziaren pyłku - w ciągu jednego dnia pszczoła zbiera od 100 do 400 g pyłku;

- główne produkty pszczół miodnych to m.in miód i wosk (miód jest gromadzony w plastrach zbudowanych z sześciokątnych woskowych komórek). Wosk jest materiałem budulcowym, natomiast miód jest gromadzony przez pszczoły, aby mogły przetrwać okres braku żywności;

Co nam daje sauna? Dla kogo sauna?

Jak pisałam w poprzednim poście istotą działania sauny jest zmiana temperatury (naprzemienne nagrzewanie i ochładzanie ustroju) i wilgotności. Właśnie pod wpływem zmian tych parametrów w organizmie obserwujemy różne zmiany. Główne działanie sauny polega na obciążeniu mechanizmów termoregulacyjnych.

Działanie sauny na organizm

Faza nagrzewania:

fot. Thomas Wanhoff

- podwyższenie (wzrost) przemiany materii - średnio o 11% (nawet do 40%);

- zwiększone wydzielanie potu - element ochładzania organizmu (następuje po około 3 minutach od rozpoczęcia nagrzewania - maximum osiąga po około 10 minutach). Niestety panujący powszechnie pogląd, że "sauna odchudza" jest nieprawdziwy, ponieważ ubytek wagi jest chwilowy, spowodowany odwodnieniem organizmu (intensywnym poceniem). Dlatego po wyjściu z sauny należy uzupełnić ubytki wody i minerałów (np. sodu, potasu, chloru, magnezu). Wskazane jest wypicie soku pomidorowego (bogaty w potas);

Sauna. Jak przebiega zabieg, jak się do niego przygotować?

fot. ClarkstonSCAMP

Sauna jest zabiegiem stosowanym do celów leczniczych, higienicznych oraz bardzo często w odnowie biologicznej. Zabieg polega na kąpieli w gorącym powietrzu o nieznacznej wilgotności, podczas której okresowo występują krótkotrwałe zwiększenia wilgotności. W czasie kąpieli stosuje się także niskie temperatury do chłodzenia ciała (np. zimna woda, powietrze). Najważniejsze role w tym zabiegu odgrywają: zmiana temperatury i zmiana wilgotności powietrza.

Rola kwasu hialuronowego w organizmie.

Kwas hialuronowy

Kwas hialuronowy występuje u wszystkich kręgowców, w tym oczywiście także w organizmie człowieka. Ponadto znajduje się także w otoczkach bakteryjnych niektórych bakterii np. Streptococcus. Co istotniejsze zawsze ma taką samą budowę.

Zawartość HA (hialuronic acid) w organizmie ludzkim nie jest jednakowa i zależy m.in. od miejsca występowania oraz wieku danej osoby (tzn. duża zawartość w rozwijających się embrionach, u dzieci i nastolatków, u osób około 40 roku życia jest go już o połowę mniej, czyli zawartość maleje wraz z wiekiem). Kwas ten jest obecny w naszym organizmie m.in w skórze (głównie w macierzy pozakomórkowej - około 56% całej zawartości hialuronianu znajduje się w skórze), gałce ocznej (np. ciałko szkliste oka), stawach, ścianach naczyń, pępowinie, czy też w krwi (0,05 mg/l) i limfie (normalnie jest go bardzo niewiele, natomiast wzrost jego stężenia w osoczu następuje w procesie starzenia, a także w różnych stanach chorobowych np. RZS czy marskości wątroby).

Kwas hialuronowy należy do glikozaminoglikanów (GAG). HA jest biopolimerem o liniowym, nierozgałęzionym układzie. W fizjologicznych warunkach nie występuje w formie kwasu lecz w postaci soli - hialuronianu sodu. Więcej o właściwościach kwasu hialuronowego przeczytacie w poście kwas hialuronowy - czym jest?

Rola kwasu hialuronowego w organizmie człowieka

Wolne rodniki. Czym są wolne rodniki? Jak z nimi skutecznie walczyć?

Wolne rodniki - czym są ?

Wolne rodniki to atomy, cząsteczki lub jony charakteryzujące się specyficzną budową. Prawidłowy atom składa się z jądra i krążących wokół niego par elektronów. Wolny rodnik jest natomiast atomem, który na zewnętrznej powłoce posiada niesparowany elektron. Dąży on aktywnie do oddania samotnego elektronu lub zabrania elektronu innej cząsteczce. Kiedy osiągnie swój cel sam staje się stabilny, ale jednocześnie niszczy inne komórki czy tkanki. Sytuację komplikuje fakt, iż wolny rodnik zabierając elektron innej cząsteczce powoduje powstanie kolejnego wolnego rodnika zdolnego do kontynuowania ataków - i tak koło się zamyka (jeden powoduje powstanie kolejnych, a te następnych). Ta reakcja łańcuchowa może trwać w nieskończoność. Jedyna możliwość jej przerwania to dezaktywacja rodnika, która ma miejsce gdy napotka on na swojej drodze antyoksydant lub inny wolny rodnik. Dochodzi wtedy do jego przekształcenia lub też rozpadu. Tak naprawdę to w pewnych okolicznościach większość z występujących w naszym ustroju związków i komórek może zostać przekształcona w wolny rodnik. Jeśli w organizmie w krótkim czasie dojdzie do namnożenia dużej ilości wolnych rodników, a w organizmie jest zbyt mało antyoksydantów to wtedy mamy do czynienia ze stresem oksydacyjnym i to on jest tak naprawdę groźny dla naszego organizmu.

Fotodermatozy. Reakcje fototoksyczne i fotoalergiczne

Promieniowanie słoneczne towarzyszy nam przez cały rok, nie tylko latem. Duża część z nas pamięta o stosowaniu preparatów ochronnych z filtrami UV tylko przy intensywnym słońcu podczas wakacyjnego wypoczynku. Piszę o tym ponieważ niektóre osoby bezwzględnie muszą stosować preparaty ochronne przez cały rok, a mianowicie mam na myśli osoby cierpiące na np. rumień trzewny czy porfirie, ale nie tylko. Istnieje grupa chorób skóry związana z nadwrażliwością na promieniowanie słoneczne ( zwłaszcza UVA i UVB, ale też na promieniowanie widzialne) - są to fotodermatozy i o nich dzisiaj będzie mowa.

Fotodermatozy

Fotodermatozy to grupa schorzeń skóry, które wzajemnie łączy fakt powstawania lub nasilenia objawów przez światło - można powiedzieć, że są odczynem na promieniowanie UV. Biorąc pod uwagę ten fakty zmiany na skórze są najbardziej nasilone w miejscach odsłoniętych tj. twarz, szyja dekolt i kark.

Olejki: geraniowy, melisowy, tymiankowy i inne...co warto o nich wiedzieć.

fot. Anna

Było już o najdroższym olejku różanym, najpopularniejszych olejkach: lawendowym i z drzewa herbacianego, a także o olejkach z drzew iglastych, cytrusowych i o tych mocno rozpalających zmysły olejkach egzotycznych. Dziś więc przyszła pora na przedstawienie kolejnych bohaterów aromaterapii. Być może należą one do mniej znanych i popularnych olejków, ale są równie cenne. Ciekawostka: większość roślin z których są pozyskiwane stosujemy jako przyprawy w kuchni. Ze względu na fakt, iż jest ich dość sporo opiszę je tylko krótko, ale postaram się zawrzeć wszystkie najważniejsze właściwości.

Olejki: lawendowy i z drzewa herbacianego - warto mieć je w domu.

Olejki o których dziś napiszę bez wątpienia warto mieć w domu. Są to olejki bardzo cenione i chyba najbardziej popularne  w aromaterapii. Mają bardzo szerokie spektrum zastosowania zarówno dla zdrowia jak i dla urody. Obydwa te olejki można stosować na skórze w formie czystej (bez rozcieńczenia). Przedstawiam więc głównych bohaterów posta: olejek lawendowy i olejek z drzewa herbacianego (nie ma nic wspólnego z herbatą:)

Olejki egzotyczne - jakie mają właściwości i kiedy ich używać.

fot. dMap Travel Guide

Olejki egzotyczne stanowią rozkosz dla naszych zmysłów. Przywołują na myśl ciała pięknie opalone słońcem, kwiaty we włosach, błękit nieba, zieleń, błyszczące w słońcu i zmieniające swe kolory morze. Któż z nas czasami nie chciałby się przenieść w takie miejsce - przynajmniej na krótką chwilę. Tam wszystko wydaje się takie doskonałe, piękne. Jeśli nie mamy możliwości aby w taką podróż się udać to jakąś cząstkę tego możemy odnaleźć w egzotycznych  olejkach eterycznych np. ylang- ylang, jaśminowym, paczulowym i innych.