Nadmierne owłosienie
Nadmierne owłosienie inaczej zwane hipertrychozą to występowanie włosów grubszych, dłuższych, których ilość jest bardziej obfita niż normalnie u ludzi danej rasy, płci i wieku. Hipertrychoza nie jest związana z zaburzeniami hormonalnymi (jest niezależna od androgenów), natomiast jeśli występuje to często dotyczy członków rodziny, zarówno kobiet jak i mężczyzn. Problem ten ze względów estetycznych jest oczywiście częściej postrzegany przez kobiety. Wyróżniamy różne postacie nadmiernego owłosienia. Nadmiernie owłosienie dzieli się na owłosienie ograniczone (tzn. miejsce występowania jest ograniczone np. owłosienie znamiona barwnikowego z długimi ciemnymi włosami - tego rodzaju włoski można jedynie przyciąć, pod żadnym pozorem nie wolno ich wyrywać i depilować, gdyż mogą powodować podrażnienie znamienia, a nawet jego przejście w postać nowotworową) i na owłosienie uogólnione (dotyczące owłosienia całego ciała, nabyte może być spowodowane np. zażywaniem niektórych leków: kortykosteroidów czy antybiotyków, które powodują że owłosienie meszkowe przekształca się widoczne owłosienie - przyciemnienie koloru i wzrost). Zarówno owłosienie ograniczone jak i uogólnione dzieli się na wrodzone (występujące od urodzenia) i nabyte.Nadmierne owłosienie ograniczone wrodzone
Ten rodzaj nadmiernego owłosienia może występować jako wada samoistna lub jako jedna z kilku powiązanych ze sobą wad rozwojowych (np. z wadami kręgosłupa). Najczęstszą lokalizacja tego rodzaju owłosienia jest okolica krzyżowo - lędźwiowe, plecy - okolica między łopatkami. Ale nadmierne owłosienie ograniczone wrodzone często też występuje dziedzicznie (głównie u mężczyzn) wtedy najczęściej pojawia się w następujących lokalizacjach: małżowiny uszne, nasada lub koniec nosa oraz grzbiet palców.Nadmierne owłosienie ograniczone nabyte
Nadmierne włosienie ograniczone nabyte zazwyczaj towarzyszy stanom tj. zaburzenia hormonalne, chorobom mózgu i przysadki mózgowej, długotrwałemu przekrwieniu, cukrzycy typu II, zespołowi niedoboru pożywienia, przewlekłym stanom zapalnym i urazom, miejscom repigmentacji i znamionom skórnym, a także stosowaniu niektórych leków. U kobiet tego typu owłosienie pojawia się głównie na wardze górnej i brodzie, bocznej części policzków, ramionach i przedramionach, udach i podudziach, okolicy mostkowej, wokół sutków, w okolicy krzyżowo lędźwiowa, okolicy odbytu oraz grzbietowej powierzchni palców.Hirsutyzm
Hirsutyzm to występowanie u kobiet i u dzieci nadmiernego owłosienia typu męskiego (czyli w okolicach androgenozależnych). Co jest przyczyną hirsutyzmu? Przyczyną może być zbyt wysoki poziom hormonów androgenowych lub też nadmierna wrażliwość na ich normalne stężenie. Hirsutyzmowi mogą towarzyszyć cechy maskulinizacji.Lokalizacja owłosienia w hirsutyzmie: górna warga, podbródek, policzki, piersi, linia biała, wewnętrzna powierzchnia ud, górny odcinek trójkąta łonowego (poniżej pępka).
Etiopatogeneza hirsutyzmu
Hirsutyzm może być spowodowany poprzez:- zaburzenia endokrynologiczne tj. choroby nadnerczy, jajników, przysadki, podwzgórza w których dochodzi do zwiększonego wytwarzania androgenów. Najczęstszym jest zespół policystycznych jajników (poza hirsutyzmem mogą występować inne objawy hiperandrogenizmu tj. łysienie androgenowe typu męskiego, otyłość, trądzik, łojotok, brak miesiączki)
- leki o działaniu androgennym - leki hormonalne m.in. androgeny, pochodne progesteronu, steroidy anaboliczne;
- idiopatyczny - jeśli występuje hirsutyzm, a wykluczono wyżej wymienione przyczyny to rozpoznaje się hirsutyzm idiopatyczny (tzn. kobieta ma prawidłowy poziom androgenów we krwi, miesiączkuje normalnie, być może jej mieszki włosowe są zbyt wrażliwe na androgeny);
W rozpoznaniu hirsutyzmu czasami pomocny jest wywiad czy np. stare fotografie, ważne jest też pochodzenie (tak samo nasilone owłosienie u np. Meksykanki i Szwedki u jednej może być normalne, u drugiej zaś może świadczyć o hirsutyzmie.
Leczenie farmakologiczne hirsutyzmu
Po ustaleniu przyczyny hirsutyzmu przystępuje się do jego leczenia. W razie wykrycia guzów stosuje się leczenie operacyjne jeśli nie ma guzów to wystarcza leczenie przeciwandrogenowe (leczenie przeciwandrogenowe stosuje się także w przypadku rozpoznania hirsutyzmu idiopatycznego. Pierwsze efekty leczenia doustnego antyandrogenami osiąga się dopiero po 6 a nawet 12 miesiącach stosowania, a cały proces leczenia trwa nawet kilka lat. Po odstawieniu leków włosy mogą ponownie odrosnąć. Antyandrogeny powodują, że wzrost włosa jest wolniejszy, staje się on też cieńszy przez co jest mniej widoczny.
Do najczęściej stosowanych leków zalicza się:
- doustne środki antykoncepcyjne, szczególnie Diane 35 (łączy w sobie octan cyproteronu z etynyloestradiolem);
- czysty octan cyproteronu (np. Androcur), który stosuje się przez 10 dni każdego cyklu. W połączeniu z pigułkami antykoncepcyjnymi jest skuteczną metodą leczenia hirsutyzmu. Niestety wykazuje działania uboczne tj. spadek libido, depresja, wzrost wagi.
- spironolacton - zmniejsza nadmierny wzrost włosów
Nadmierne owłosienie a hirsutyzm - różnice?
Hipertrychoza może być dotyczyć całej skóry (uogólniona) lub ograniczać się do pewnych części ciała (ograniczona), może dotyczyć zarówno kobiet jak i mężczyzn, jest niezależna od androgenów (nie jest spowodowana zaburzeniami hormonalnymi). Hirsutyzm występuje tylko u kobiet (czasami u dzieci (nie dotyczy mężczyzn), polega na pojawieniu się u kobiety nadmiernego owłosienia typu męskiego, jego przyczyną są androgeny, a dokładniej ich nadmierna ilość lub też nadmierna wrażliwość na ich prawidłowy poziom.
Jak usunąć nadmierne owłosienie? Metody usuwania nadmiernego owłosienia.
Metody usuwania nadmiernego owłosienia w hirsutyzmie są takie same jak usuwanie zbędnego owłosienia (depilacja nóg, bikini, czy pach). Metodą depilacji najczęściej poddają się osoby zdrowe, które decydują się na zabieg ze względów estetycznych, aby w ten sposób polepszyć swój wygląd.
Wzrost włosa we wszystkich okolicach ciała jest cykliczny i asynchroniczny tzn. włosy w fazie anagenu rosną obok tych, które są w fazie telogenu (spoczynku). Dlaczego o tym piszę. Ponieważ w różnych rejonach (okolicach) ciała długość trwania faz anagenu i telogenu jest odmienna (np. na głowie faza anagenu trwa od 2 do nawet 7 lat, a faza telogenu 2 - 4 miesiące, a w przypadku brwi faza anagenu trwa 1 - 2 miesiące zaś telogenu 3 - 4 miesiące). Ale po co nam to wiedzieć? Po to aby ustalić czy włosy zostały trwale usunięte ( wszystkie metody trwałego usuwania owłosienia działają tylko na włosy w fazie wzrostu dlatego najczęściej powtarza się je kilkukrotnie w odstępach nie krótszych niż 3 lub 4 tygodnie) tzn. jeśli włos nie odrasta po upłynięciu pełnego cyklu włosowego plus dodatkowo 6 miesięcy, to uznaje się, że został trwale usunięty. W przypadku włosów na ciele wyraźnie skrócona jest faza anagenu, co oznacza że duża ilość mieszków włosowych znajduje się w fazie telogenu.
Długość trwania anagenu i telogenu włosów w zależności od okolicy ciała:
Czas trwania anagenu i telogenu w zależności od okolicy ciała |
Owłosienie można usuwać czasowo tzn. nie niszczymy komórek mieszka włosowego, włosy po krótszym lub dłuższym czasie odrastają, lub usuwamy trwale (na stałe), obecnie zalicza się tutaj tylko elektroterapię i terapię z wykorzystaniem ultradźwięków (w połączeniu z enzymami).
Metody czasowego usuwania owłosienia:
- rozjaśnianie;- golenie maszynką;
- wyrywanie pęsetą;
- nitkowanie;
- ścieranie;
- depilacja chemiczna;
- depilator,
- pasta cukrowa;
- woskowanie;
na kilka lat:
- laser;
- IPL;
Metody czasowego usuwania owłosienia zostały dokładne opisane w poście Depilacja - co należy o niej wiedzieć?
Metody trwałego usuwania owłosienia:
- elektroelpilacja (epilacja igłowa, epilacja pęsetowa, elektroliza, termoliza, metoda blend, metoda sekwencyjna, mikroliza);- terapia wykorzystująca ultradźwięki;
Metody trwałego usuwania owłosienia zostały dokładnie opisane w poście Depilacja trwała - epilacja.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz